"Prawdziwym bogactwem jest to, kim jestem, a nie to, co mam"

XXI w. polega głównie na ocenianiu ludzi poprzez rzeczy materialne, tj. iphony, markowe ciuchy, drogie kosmetyki, biżuterie. Często z góry oceniamy przewidywany przez nas charakter takich osób. Dla niektórych są oni na pewno wspaniałymi ludźmi z mniej lub bardziej prawdopodobną świetlaną przyszłością. Dla innych są to nic nie znaczące zakochane w sobie narcyzy.

A mówimy tutaj tylko (a może aż) o ludziach. Uroda i ciało nasze będzie się zmieniać, biżuteria może pokryć się rdzą, a wszystkie pieniądze,
 które tak rozprzestrzeniają się we wszystkich sklepach mogą zniknąć ze względu na źle popełniane decyzje w życiu albo nagłe zmiany w kraju czy na świecie. Charakter i to kim się jest powinno być naszym priorytetem w relacjach międzyludzkich.

Wstydzimy się czasem z kimś rozmawiać publicznie, mimo że na prywatnych spotkaniach normalnie rozmawiamy. Czyli sami mamy ochotę przebywać z może gorzej wyglądającą, biedniejszą osobą, ale nieco gorzej znosimy to, gdy inni mają o tym wiedzieć. Tak też nie powinno być.

Wydaję mi się, że największy problem z tym mają dzieci z podstawówki, może czasami w gimnazjum też takie sytuacje mają miejsce, ale raczej nieliczne ślady zostają po tym.

Dorastamy, z wiekiem dużo więcej rozumiemy o życiu, znajdujemy swoją priorytety, którymi się kierujemy, chcemy, by świat był lepszy, a nie spadał w dół. Dlatego właśnie bogactwem jest to, kim się jest, a nie to, co się posiada.