BIEGAJ I CZUJ ENDORFINY! | MOJA HISTORIA Z BIEGANIEM

04.10.2016

Bieganie od zawsze grało jakąś rolę w moim życiu. Z resztą na pewno nie tylko moją, ale wszystkich dzieci, które z wielką chęcią i zaangażowaniem bawiły się w "berka", "policjanta i złodzieja", czy w inne zabawy, które wymagały większej aktywności. Jednak oprócz tego już jako 10-latka widziałam pewną atrakcję w zwykłym joggingu po lesie z koleżankami. 

W późniejszych latach szkoły podstawowej zaczynaliśmy biegać na czas. Krótkie dystanse przeważnie, bo wiadomo, że te dłuższe, czyli 800m/1km/test coopera nie były wskazane dla dzieci, a nawet niezdrowe do ich prawidłowego rozwoju. Te biegi pojawiły się dopiero w gimnazjum, kiedy wszyscy byli już prawie w pełni wykształceni.

Moja poważniejsza historia biegania zaczęła się zaledwie trzy lata temu, kiedy pojawiły się pierwsze kompleksy i biegałam co dwa dni parę kilometrów, żeby najzwyczajniej schudnąć (choć wcale nie miałam nadwagi, ale kompleksy zasłaniały mi lustro). Miałam jak chyba każdy przerwy, bo musiałam się uczyć, robić zadania domowe, tu wypadło jakieś spotkanie, a innym razem po prostu nie chciało mi się. Aktualnie staram się, by mój sportowy tryb życia jak najmniej przypominał tamten, bo przerwy są jak najbardziej wskazane, ale dniowe na regenerację organizmu, a nie miesięczne, gdzie codziennie częstowałam się czymś słodkim albo fastfoodami.

Jestem dalej amatorką i jednocześnie samoukiem ze względu m.in. na czas, którego by mi brakowało na dodatkowe treningi w klubie lekkoatletycznym i cotygodniowe zawody. Dlatego też trudno jest mi się wypowiadać na temat tego jak powinno się biegać, co jeść, itp. Jednak wracając do poprzedniego akapitu, to DZIEWCZYNY! Bo chłopacy z reguły takich kompleksów nie mają. Jeśli macie nieco nadwagi i chcecie przez to biegać, to super! Ale te, które mają problem z subiektywną oceną swojego ciała, czyli że mimo prawidłowego BMI i tak dalej uważacie, że jesteście grube, bo nie podobacie się sobie, to starajcie się pomyśleć nad tym, co nam da (regularne) bieganie oprócz pierwszego punktu:

♥ piękną sylwetkę, o której każda marzy, choć nie powinno to być priorytetem
♥ dobrą kondycję
♥ dłuższe życie
♥ poprawę koncentracji, szybciej myślimy, analizujemy, uczymy się
♥ podczas wysiłku, zwłaszcza tego intensywnego - wydzielane są endorfiny, które powodują, że jesteśmy radośni, zmotywowani do "życia" i energiczni w trakcie, jak i po wysiłku
♥ uodporniamy się na przeziębienia, różne choroby, a nawet nowotwory
♥ udowodniono, że kilkadziesiąt minut biegania lub niedługie interwały znacznie łagodzą stres
♥ zdrowy tryb życia sprawi, że nasze samopoczucie będzie dużo lepsze

Oczywiście każdy człowiek jest inny i te zalety oraz wartości biegania będzie odbierał w różny sposób bądź wcale nie będzie ich odbierał. Jednak zdecydowana większość tych zaawansowanych biegaczek, nawet amatorskich, ale z dłuższą historią biegania może potwierdzić te wszystkie powyższe punkty, które mam nadzieję zachęcą Was do biegania lub innego sportu, bo właściwie każdy daje tyle samo radości, zdrowia zewnętrznego jak i wewnętrznego! A gdy tylko zagłębie się  w to bardziej, to może będę w stanie Wam coś więcej na ten temat powiedzieć, bo jak na razie jest to tylko moja pasja, którą lubię uprawiać, a nie koniecznie czytać masę książek, choć jedną już zakupiłam, więc wszystko idzie w dobrą stronę haha :).
Do następnego!

Na poniższych zdjęcia ja z moją siostrą:)