24/05/2016

I NEED CHANGE

31 dni do zakończenia trzeciej klasy, 18 dni szkolnych, 10 dni na poprawianie ocen.

Tak mało czasu zostało do tych wakacji, które od paru lat wracają do mnie nieubłaganie szybko, ale niestety także równie szybko mijają. 

Prawie wszystkie oceny poprawiłam, staram się o pasek, w który trochę wątpię, ale przydałby mi się do liceum, w którym złożyłam właśnie wczoraj podanie.

Przez ostatni czas zastanawiam się nad wszystkim, może trochę niepotrzebnie, ale kiedy przez praktycznie cały rok nie miałam czasu na krótkie refleksje nad może mało ważnymi sprawami, to teraz mając niby poukładane życie, dopięte na ostatni guzik, to jednak czuję, że coś w nim pomieszałam i jakieś najmniejsze szczegóły były źle wykonane. Tak jakbym zapinała guziki, nie patrząc na nie i przy ostatnim guziku dostrzegam, że muszę zacząć wszystko od nowa przez jeden mały błąd.

A życie biegnie dalej. No właśnie. Cały czas się spieszę. Tu do szkoły, tu do sklepu, tu do kogoś lub z kimś. Chcę zrobić jak najwięcej rzeczy jednego dnia, żeby potem być dumna z siebie, że miałam produktywny dzień, w którym przyniosłam wiele korzyści dla mojego (i może też czyjegoś) życia.

Nie zawsze, a nawet sporadycznie, powiedziałabym, wychodzi mi to. Mówiąc, że coś zrobię od jutra, nie robię tego najczęściej jutro, tylko wtedy, kiedy po prostu mam choć odrobinę chęci na to. Może to też poprawne zachowanie, ale nie można się nim na pewno kierować w każdej sytuacji. Aktualnie czekam na moment kulminacyjny w moim życiu, który zmieni bardzo dużo jak nie wszystko, bo tego właśnie teraz potrzebuję. Może dobrze, że akurat refleksje nad tym tematem pojawiły mi się dopiero w trzeciej klasie, kiedy za trzy miesiące poznam masę nowych ludzi i miejsc.